Evgeniju
Grande Balzak je napisao za pet mjeseci, od jula do kraja novembra 1833.
Napisao je
roman inspirisan ljubavlju prema svojoj budućoj supruzi gospođi Hanskoj u najvećoj
materijalnoj oskudici. Trebalo je voljeti da bi se opisala ljubav Evgenije
Grande, ljubav čista, velika i ponosna.
Roman je imao ogroman uspjeh.
Radnja se događa oko 1821. u Somiru, gdje u jednoj mračnoj i hladnoj kući živi
tvrdica Grande sa svojom ženom, ćerkom i starom služavkom. Grande, stari kačar i
vinogradar, obogatio se vrijeme revolucije kupujući narodna dobra. On je višestruki
milioner, ali i tvrdica koji lišava svoju porodicu svega. Njegova kći Evgenija
najbogatija je partija za ženidbu u čitavom kraju. Dve porodice, Krisovljevi i
Grasenovi otimaju se o njen miraz. One večeri kada počinje drama obadve porodice
se okupljaju kod Grandea da obilježe Evgenijin rođendan. Neočekivano dolazi Šarl
Grande, sin tvrdičinog brata. Kicoš i pariski zavodnik osvaja ubrzo Evgenijino
srce. Šarlov otac se ubija usljed bankrotstva i usamljeni, ucviljeni mladić
konacčno
i zauvjek osvaja Evgeniju. Zaklinju se jedno drugom na vječnu ljubav. Šarl
odlazi u Indiju u nadi da će se obogatiti. Tamo živeci grubim životom postaje
grabežljiv i ubrzo zaboravlja svoju rođaku, koja živeći u mračnoj i polupustoj
kući održava u sebi tu ljubav nadajući se brzom Šarlovom povratku. Umire joj
majka a najposlje i otac, Grande. Šarl se vracća u Pariz i u pismu joj saopštava
da se ženi iz racuna jednom plemkinjom i da je njihova ljubav bila samo diječiji
zanos. Evgenija se udaje za suca Bonfona iz porodice Krisovljevih ali u braku
ostaje djevojka. Ubrzo joj umire muž, za njenu ruku bore se mnoge porodice ali i
ona ubrzo umire.