Kada bismo htjeli da pročitamo sve što je napisano o Hamletu, ne bismo imali vremena da čitamo ništa drugo pa ni Hamleta.   

F. B. Wilson
      Viljem Šekspir je teme i fabule, između ostalog, nalazio u već postojećim djelima koja su raspaljivala maštu i budila znatižellju slušalaca i gledlaca. Slično i drugim djelima koja je napisao, i drama Hamlet svoj pretekst ima u nekim izvorima koji mu predhode.Siže za ovo djelo Šekspir je našao u staroj holandskoj priči o Amletu,koju je, kasnije, danski pisac istorije Sakso Gramatik unio u svoju knjigu Danska istorija, objavjenu u Parizu1516.

Međutim, o Hamletu je postojala, prije Šekspirovog djela, druga engleska drama, čiji je pisac bio tragičar Tomas Kid, poznat po djelu Španska tragedija. Treći izvor njegove inspiracije sadržan je u savremenoj istoriji, u onome šta se dešavalo na kraljevskom dvoru u vidu intriga i borbi za vlast.Dakle, okvir, atmosfera i lik glavnog junaka bili su unaprijed uslovljeni raspoloženjem pjesnika, društveno-političkim prilikama i pozajmljenom bajkom, odnosno ranijom dramom o Hamletu. Prema tome, svi elementi dati su unaprijed: ubistvo, preljuba, pojava duha ubijenog koji vapi da bude osvećen, politička i ljubavna intriga, simulirano i pravo ludilo, još smrti i ubistava, i samoubistvo, i, najzad, krvava osveta i smrt osvetnika. Drama Hamlet prvi put je prikazana u Londonu 1602. gdine, a prvi put je štampana naredne, 1603. godine. Djelo je pisano u stihu, mada ima u njemu i proznih mjesta. Sastoji se iz pet činova. Lica u komadu su mnogobrojna: danski kraljević Hamlet, sin danskog ubijenog kralja Hamleta, kraljica Gertruda, Hamletova majka, i kralj Klaudije, njen muž i brat ubijenog kralja; prijatelj Horacio, oficiri Macelo i Bernardo; kraljev savjetnik Polonije, njegova kći Ofelija i sin Leart i nekoliko sporednih likova. Siže drame je dosta složen i njena kompozicija je izuzetno bogata promjenama mjesta(dvadeset puta), temama i situacijama. Ima dosta labavih epizoda, koje su više u funkciji Šekspirove filozofije poimanja čovjeka i života a manje u funkciji pokretanja događaja na kojima se gradi i razvija sama radnja. Do ovog djela u književnosti nije bilo takve pojave da da jedno djelo sa dosta jednostavnom pričom o kralju ''koji je ubio svog brata da bi došao na presto, s njegovih osam mrtvih, jednim duhom, jednom poludjelom i jednim koji se pravi lud'' može izazvati toliko pažnje i oprečnih sudova kroz čitav niz književnih epoha. U pitanju je, izvjesno, neki univerzalni smisao sadržan u pojavi kraljevića Hamleta i njegovoj tzv. hamletovštini, u njegovoj mnogoznačnoj i često kontradiktornoj prirodi, koja pruža mogućnosti za različita tumačenja.