Književno stvaralaštvo
Popa je ključni i nezaobilazni pesnik posleratnog srpskog modernizma. Njegova poezija, na fonu dogmatske ortodoksije, bila je doživljena kao prevrat, ali potom prihvaćena kao autentični doprinos srpskoj poeziji. Hotimični redukcionizam Popine poezije – prevlast slike, zgusnutost jezičkog izraza, koji korespondira sa arhetipskim, folklornim, podsvesnim, ali i sa iskustvima nadrealnog i moderne međuratne srpske poezije – i sa magičnošću jezičke invencije, osobenog tona i perspektive koja je u svojoj mnogoprotežnosti evocirala dubinu kulture i njene slojeve, istorije i psihološke aspekte modernog čoveka, otvarao je novu stranicu u istoriji srpskog pesništva. Popa je nesporni klasik srpske moderne, prihvaćen kao nezaobilazan beočug u njenoj arhitekturi čije je delo jednako poštovano i priznato u svetu.
|
|
|
|
|
|