Nocas su me pohodili mrtvi,
Nova groblja i vekovi stari;
Prilazili k meni kao zrtvi,
Kao boji prolaznosti stvari.
I sve sto je postojalo ikad,
Svoju senku sve sto imadjase,
Sve sto vise javiti se nikad,
Nikad nece - k meni dohodjase.
Nocas su me pohodila mora,
Sva usahla, bez vala i pene,
Mrtav vetar duvao je s gora,
Trudio se svemir da pokrene.
Tu su bili umrli oblaci,
Mrtvo vreme s istorijom dana,
Tu su bili poginuli zraci:
Svu selenu prtisnu nirvana.
Nocas me je pohodila sreca
Mrtvih dusa, i san mrtve ruze,
Nocas bila sva mrtva proleca:
I mirisi mrtvi svuda kruzi.
I nirvana imala je tada
Pogled koji nema ljudsko oko:
Bez oblaka, bez srece, bez jada,
Pogled mrtav i prazan duboko.
Nocas ljubav dolazila k meni,
Mrtva ljubav iz sviju vremena,
Zaljubljeni, smrcu zagrljeni
Pod poljupcem mrtvih uspomena.
I taj pogled, k'o kam da je neki,
Padao je na mene i snove,
Na buducnost, na prostor daleki,
Na ideje, i sve misli nove.
Nocas su me pohodili mrtvi,
Nova groblja i vekovi stari;
Prilazili k meni kao zrtvi,
Kao boji prolaznosti stvari.
HOME PAGE
|
|
|
|
|
|
|