Višnjićeve pesme delimo u dve grupe:
* Pesme o događajima kojima nije lično prisustovovao, nego su se priče o ovim događajima prenosile sa kolena na koleno
* Pesme o događajima čiji je svedok bio lično
Prvoj grupi, između ostalih, pripadaju i sledeće pesme:
* Početak bune protiv dahija
* Boj na Čokešini
* Boj na Salašu
* Boj na Mišaru
Iz druge grupe pesama se izdvajaju sledeće:
* Boj na Loznici
* Knez Ivan Knežević
* Miloš Stoićević i Meho Orugdžić
* Hvala Čupićeva
Pesme iz prve skupine su umetnički više dograđene , pre svega "Početak bune protiv dahija" i prvi deo pesme "Boj na Mišaru", dok se u drugoj skupini ističe pesma osobene vrednosti i značaja o knezu Ivi Kneževiću.
Svojim oslobodilačkim poletom Višnjić je najsličniji Petru II Petroviću Njegošu, sa kojim ga i inače vezuje niz zajedničkih crta. Iako je stvarao u tradicionalnim okvirima narodne epike i služio se standardnim formulama i klišeima, Višnjić je umnogome prerastao te okvire i u najboljim svojim trenucima dao epiku novog tipa, ustaničku, oslobodilačku, revolucionarnu pesmu, sa snažnim individualnim obeležjima. On stoji na prelazu između usmenog i književnog stvaralaštva, između narodne pesme i Njegoša.