|
|
Od 1902, u Frojdovom stanu, srijedom sastaju se pripadnici jedne grupe ljekara da bi proučavali psihoanalizu. Ubrzo će se toj grupi pridružiti A. Adler, S. Blojer, a zatim i njegov asistent K. G. Jung, koji će ubrzo pokazati živo interesovanje za frojdovska otkrića. Jung prati Frojda na njegovom putovanju po SAD (1908.). Godine 1910, tokom drugog kongresa psihoanalize u Nirnbergu, osnovana je Internacionalna Psihoanalitička Asocijacija (IPA).U dva navrata došlo je do isključenja došlo je do isključenja iz članstva, čiji je inicijator bio sam Frojd, prvi put Adlera (1911.) i Junga (1913.) i drugi put Ranka (1924.) i Ferencija (1929.). Što se prvih isključenja tiče, razmimoilaženje je nastalo u vezi shvatanja značaja seksualnosti kao jedinog uzročnika u psihoanalizi; a što se tiče drugih, različitost pogleda je nastala u vezi sa praktičnim pitanjima, vezanim za teoriju regresije i traumatizma.Najvjerniji Frojdovi sljedbenici su K. Abraham u Berlinu i E. Džons u Londonu. Beč, Frojdov grad ostaje u centru pokreta kojem je V. Rajh pristupio 1920, sve dok nacizam nije primorao veliki broj psihoanalitičara da emigriraju, prije svega u SAD.U toj zemlji će se psihoanaliza najbolje ustoličiti, postajući sa H. Hartmanom ego - psihologija. U socijalističkim zemljama, psihoanaliza je u potpunosti isključena kao buržoaska i reakcionarna nauka. U Velikoj Britaniji dolazi do značajnog teorijskog dostignuća: sa Melanijom Klajn načinjen je suštinski korak u teoriji preedipovskih stadijuma; radovi D. V. Vinikota, V. Bajona i D.Melcera uvrštavaju se u radove koji slijede rad M. Klajn omogućavajući prije svega pristup psihozama. U Francuskoj je bilo potrebno da se sčeka 1923. da bi se Frojdova djela prevela i 1926. da bi se osnovalo Psihoanalitičko društvo Pariza. Istorijat psihoanalitičkog pokreta je plodan po podjelama, od 1933, a pogotovo sa Žakom Lakanom, i od 1953. do 1981. i poslije toga. Danas u Francuskoj ne postoji ni jedan pravilnik profesije psihoanalitičara.
Potekao je iz jevrejske građanske porodice srednjeg staleža. Imao je samo četiri godine, kada se porodica nastanjuje u Beču. Poslije sjajnog školovanja, 1876. u laboratoriju fiziologa Brikea, gdje nastavlja istraživanja u vezi sa anatomskom patologijom i fiziologijom nervnog sistema kod čovjeka. Razvija prijateljstvo sa J. Brojerom, koji je od njega stariji četrnaest godina. Nakon studija medicine, 1883, stupa u psihijatrijsku službu. Zadužen za studiju o kokainu, otkriva, 1884, njegove analgetske odlike, predosjeća njegova anasteziološka svojstva i iskušava ga na sebi. Jedna mu stipendija omogućuje da 1885. ode u Pariz na staž kod Šarkoa u Salpetrijeru. Tamo posmatra manifestacije histerije i efekte hipnoze i sugestije. Saprivatnom praksom počinje 1886.godine. U oktobru iste godine, ženi se Martom Bernajs, sa kojom je vjeren od 1882. godine. Ona će mu roditi šestoro djece, među kojima Anu, rođenu 1895, koja će ga cijeli život pratiti i specijalizovati se za dječiju psihoanalizu. Frojd sebi stvara klijentelu među "nervno oboljelima", većiom od histerije, koje liječi, kao što se u to vrijeme obično činilo, elektroterapijom i hipnozom. Prevod Berhajmove knjige O sugestiji i hipnotičkim i budnim stanjima objavljuje 1888. godine. U 1895, odustaje od hipnoze u krist metode slobodnih asocijacija i objavljuje, u saradnji sa Brojerom, Studije o histeriji, djelo veoma loše primljeno u medicinskim krugovima. Tu već nalazimo osnovne principe psihoanalize, pojmove nesvjesnog, supstitucije, negacije, odbacivanja. Tokom 1896. raskida svoju saradnju sa Brojerom.
Rađanje nesvjesnog i psihoanalize Nakon raskida sea Brojerom, Frojd svoj put nastavlja sam. Prepiska sa V. Flisom odigraće ključnu ulogu u njegovoj autoanalizi.U oktobru 1897. otkriva Edipov kompleks.Tokom 1899. se pojavljuju njegovi prvi značajni tekstovi.U 1900. Frojd počinje analizu Dore.U 1901. objavljuje San i njegovo tumačenje i piše Fragment jedne analize histerije, u komeanalizira traumatsku funkciju seksualnosti u histeriji, kao i ulogu homoseksualnosti.Tada je psihoanaliza već postala teorija funkcionisanja društvenog sklopa. Bečko Psihoanalitičko društvo osnovano je 1908; ali, udruženje analitičara se već formiralo oko S. Frojda. Počev od 1902, "Psihološko društvo srijedom" okupilo je svoje prve učenike: naročito P. Ferderna, O. Ranka, V. Štekela, A. Adlera.Frojd se od 1904. dopisuje sa E. Blojerom i 1907. prima u posjetu njegovog asistenta, K.G. Junga, koji će iste godine u Cirihu osnovati Društvo Frojd.
Jung učestvuje na prvom kongrasu psihoanalize u Salcburgu (1908) i prati Frojda u SAD na niz predavanja o psihoanalizi (1909).U Nirnbergu se 1910. održava drugi kongres psihoanalize, koji osniva Međonarodnu psihoanalitičku asocijaciju. Mjesto predsjednika je povjereno Jungu.Međutim, širenjem institucije analize, dolazi i do prekida podjela između Frojda i njegovih bliskih učenika, naročito Junga.Kasnije će se razići sa Rankom (1924), a zatim i sa Šandorom Ferencijem (1929).
Od 1912. Frojd se bavi pitanjem oca, na koje će se vratiti 1939. u djelu Mojsije i monoteizam. Pojmove nagona života (Eros) i nagona smrti (Tanatos), principa realnosti i principa zadovoljstva, uvodi 1920, pa predlaže novi model društvenog sklopa u kome se pojavljuje Ego, Id i Superego. Teorija Ega i prepznavanja biće jedna od osnovnih tema Kolektivne psihologije i analize Ega (1921).Frojd se u to vrijeme, takođe, okreće velikim problemima civilizacije.Buduć nost jedne iluzije proučava problem religije.Ali tek u djelu Slabost civilizacije, on najeksplicitnije razvija svoju koncepciju svijeta, naglašavajući podvragavanje civilizacije ekonomskim neumitnostima koje nameću težak danak ne samo seksualnosti, već i agresivnosti, zarad malo sigurnosti.Frojd se 1923. podvrgava prvoj hiruškoj operaciji zbog raka na vilici. Nacisti spaljuju njegova djela u Berlinu, ali on 1938. napušta Beč i nastanjuje se u Londonu.Frojd će gotovo sve do same smrti, u septembru 1939, nastaviti da liječi pacijente. |
||||||||||||||||||||||||||||||