Svako, i sve u Atini, u neraskidivoj je vezi sa Akropoljem, 156 metara visokom liticom od krecnjaka, koja kruniše grad. Jasno vidljivi iz bilo kojeg dijela
Atine, savršeno uravnoteženi i blještavo bijeli stubovi hrama Partenon, ponosno se uzdižu naspram plavog neba u pozadini, kao besmrtni simbol ljudskog duha i genijalnosti. Arheološka iskopavanja koja su izvedna na padinama i ravnim terenima Akropoljskog uzvišenja, dokazali su da je ova velika sveta litica prvi put nastanjena u neolitskom periodu, prije nekih 6000 hiljada godina. Prvo Pelasgi, a zatim i Jonjani, nastanili su se po pecinama, uglavnom duž sjeverne strane. Ukoliko bi osjetili opasnost, spas bi potražili na višim dijelovima litice. Prirodni nagib litice privlacio je plemena koja su se smjenjivala, nastanjujuci njene padine, a tokom vijekova, mala naselja su se proširivala i na susjedne oblasti oko brda Pniks, Agore i Keramikosa. Nicim ometano doseljavanje, do sredine 6. vijeka p.n.e. , doprinijelo je proširivanju grada. Atina se proširila do padina Likavitosa i planine Imitos. Prvi hramovi od kamena, koji su zamijenili hramove od drveta, izgradeni su pocetkom 6. vijeka p.n.e Partenon je bio posvecen boginji Atini.Neke od skulptura iz njegovih odaja smještene su u akropoljskom muzeju. Za vrijeme Persijskih ratova Akropolj je bio opljackan . Velicanstveni spomenici koji se danas na ovim prostorima mogu vidjeti, datiraju iz ''zlatnog'' Perikleovog perida kada su obnovljeni, oko 460-429 godine p.n.e. Od tog doba, i tokom cijelog Srednjeg vijeka, Akropolj je ostao skoro netaknut. Mnogobrojni osvajaci izvršili su dodatna utvrdivanja, ukrašavanja i izmjene na Akropolju. 429. godine n.e. hramovi su pretvoreni u hrišcanske crkve, a kasnije , pod turskom okupacijom, Partenon je pretvoren u džamiju. Za vrijeme opsade Atine, od strane Mlecana 1687. godine , neke od gradevina su djelimicno bile oštecene topovskim duladima i vatrom koja je dva dana bjesnila.
BACK
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
