Novinski članak o objavi rata
Tenzije među balkanskim državama (uglavnom između Srbije i Bugarske) zbog pretenzija prema teritorijama Osmanskog carstva kao što je bila Rumelija (Istočna Rumelija), Trakija i Makedonija su splasle intervencijom velikih sila sredinom 19-og veka. Cilj intervencije bio je da se osigura veća zaštita hrišćana u osmanskim provincijama sa većinskim hrišćanskim stanovništvom koje je što se kriza carstva sve više produbljivala bilo izloženo sve većim pritiscima i progonima. Do 1867. godine, Grčka, Srbija i Crna Gora su osigurale svoju nezavisnost, koja je i potvrđena na Berlinskom kongresu deceniju kasnije.
Krajem 19-og i početkom 20-og veka Osmansko carstvo se nalazilo u velikoj krizi i stalno su ga potresali kako unutrašnji tako i spoljašnji udari tako da njegova diplomatija i armija nisu bile u situaciji da brane interese i integritet carstva. Italijanska pobeda u Tursko-italijanskom ratu je imala veliki uticaj na Balkanske države da se pripreme za rat protiv Osmanskog carstva tako da su Balkanske države pod pokroviteljstvom Rusije, u proleće 1912. godine počele sa pregovorima a početkom jeseni 1912. godine i stvorile Balkanski savez. Članice Balkanskog saveza su napale Osmansko carstvo, malo pre završetka Tursko-italijanskog rata.
I pre početka rata neke od članica Balkanskog Saveza (posebno Srbija i Bugarska) su imale planove za širenje svojih granica. Krajem 19-og i početkom 20-og veka pojavljivale su se u određenim srpskim krugovima želje za teritorijalnim širenjem, a jedan od potencijalnih pravaca je bio zapad ili Bosna i Hercegovina. Međutim i u Beču su već dugo postojali planovi koji su se ticali Bosne i Hercegovine i njenog pripajanja monarhiji što je i učinjeno Austrougarskom okupacijom (1878) pa onda i aneksijom Bosne i Hercegovine (u oktobru 1908). Austrougarskom aneksijom Bosne i Hercegovine Srbiji je uskraćena prilika da se širi prema zapadu, zato se Kosmet i jug Srbije nametao kao logični i jedini pravac prema kome je Srbija mogla da širi svoje granice. Bugarska, koja je u aprilu 1909. osigurala potvrdu o svojoj nezavisnosti i od Osmanskog carstva, uživala je ujedno i prijateljstvo i podršku Rusije, takođe je imala pretenzije na Trakiju i Makedoniju kao moguće pravce za širenje svojih granica.