Prvi ljudi su stigli u region Niagara prije skoro 12.000 godina, u pravo vrijeme da svjedoče o nastanku Nijagarinih vodopada. Zemlja je bila drugačija tada, sastojala se od tundre i zimzelene šume. Tokom ovog perioda (Paleo-Indian period, trajao do prije 9.000 god.) Nijagara je bila naseljena narodom Klovis. Prije 9.5000 godina velike šume su pokrivale najsjeverniji dio Onarija. Šume su bile izvor hrane za lovce-sakupljače Arhaičnog perioda (9.000 do 3.000 god. p.n.e) sa jelenom, lososom, ribom i jestivim biljem.
		Male grupe su lovile zimi, hraneći se lješnjacima i životinjama uhvaćenim u šumama.Veće grupe su se okupljale ljeti, praveći kampove tokom sezone lova na ribu na obalama rijeka i oko jezera. Period Šuma (Woodland Period) je trajao od 3.000 do 300 god. p.n.e, završavajući se vrhuncom kulture Irkoeza na sjevernom Ontariju. Kada su evropski istraživači stigli početkom 17 vijeka, Irkoeska sela su bila pod direktnim uticajem raznih poglavica izabranih iz najvećih klanova. Za uzvrat, ova sela su bila zaštićena moćnom konfederacijom plemena. Nažalost, unutrašnji sukobi Naroda Pet-Plemena jezera Iri su dodatno pogoršani upadom Evropljana, predstavljenih trima konfederacijama: Hjuron, Petun i Neutralnima. Nijagara se održavala kao teritorija gdje se živjelo u međusobnoj i harmoniji sa prirodom sve do rata rata zbog krzna 1651 između Hjurona i Irkoesa, koji su podstakli Francuzi, kada su Irkoezi u potpunsti uništili Neutralce. Do američke revolucije Irkoezi su uspjeli da drže bijelce skoro u potpunosti van područija Nijagara. Godine 1812 američki predsjednik Džejms Medison je objavio rat Kanadi. Materijalni dokazi tog rata i danas pokrivaju obale rijeke. Nedavno su nađeni skeleti američkih vojnika blizu stare utvrde Iri. Godine 1820 postavljene su prve stepenice do obale rijeke kod Table Rock-a i prevoz brodićima nizvodno od vodopada je mogao početi. Do 1827 makadam je sagrađen od pristaništa do vrha puta na kanadskoj strani.Nijagara ima možda najkompleksniju istoriju prevoza u cijeloj sjevernoj Americi. Između 1849 i 1962 godine napravljeno je 13 mostova preko rijeke Nijagara. Četiri od njih još uvijek postoje. Konjska putnička zaprega je radila između 1700 i 1896 godine. Prva željeznica vučena konjima je otvorena 1841 i išla je između Čipave i Kvinstona. Konji su 1854 godine zamjenjeni parnom lokomotivom daprevoze putnikeo noga što je postajalo grad Nijagara. Između kasnih 1700 i sredine 1800-ih, čamci su bili glavni način da se stigne do Nijagarinih vodopada. Prava željeznica je puštena u promet 1902 godine preko prvog u svijetu visećeg mosta koji je mogao da izdrži težinu voza. Korištenje čamaca je konstantno opadalo kako su turisti sve više počeli da koriste automobile, autobuse ili voz za posjetu. Turistička putovanja su počela 1820-tih i za pedeset godina su se udesetostručila i postala dominantna privredna grana ove oblasti.