Drvar je grad koji se nalazi u kotlini između dvije "brine" na istoku i jugu i kanjonima Bereka na sjevero-zapadu i Sklopa na jugi-istoku. Rijeka Unac prolazi kroz oba sklopa a između njih se nalazi grad i na kraju svog toka se uljeva u rijeku Unu kod Martin Broda. U Unac na području grada Drvara uljevaju se pritoke Drobnjak, Drvara i Bastašica. Grad odnosno cijela opština prostirala se na ne tako malih 1030 kvadratnih kilometara, bogata sa šumom i pitkom vodom kao i najviše ljekovitog bilja u Evropi što i sami Drvarčani malo znaju.Sam plato drvarske kotline (naplavak) je pretežno sačinjen od krečnjaka što ukazuje da je na ovom mjestu nekad bilo more. Takođe na području Šobića Glavice nalazi se "usađeni" rimski "miljokaz", što nam govori da je Drvar bio naseljen još od doba Rimljana. U Zadnjih 100-ak godina Drvar je ponikao u jedan moderan industrijski mali gradić, sa svim odlikama većeg zbog svog kulturnog i duhovnog života koji je došao zajedno sa industrijalcem Otom Štambajzom, kasnije u Kraljevini SHS, a i nakon II svjeckog rata pa sve do početkom '90-ih godina prošlog vjeka. Na žalost sa ovim zadnjim ratom dosta od ovih stvari je poništavljeno, a građani su prisiljeni da se bore sa osnovnim životnim potrebama da bi naprosto preživjeli. Treba se prisjetiti da je Drvar prije ovog rata imao blizu 18.000 stanovnika, a od toga je bilo zaposleno oko 6.000. Udarna fabrika je bika ŠIP Grmeč koja je bila poznata kako kod nas, tako i na Balkanu pa i šire. Netreba zaboraviti i ostale fabrike kao što su Celpak - fabrika papira, Unis - fabrika reduktora i zupčanika, Jugoturbina - fabrika alata i pumpi, Ćilimara - fabrika ćilima kao i ostale mnogobrojne firme uslužnih djelatnosti. Osim razvijene industrije rasprostranjeno je bilo i stočarstvo, a nosioci ovog segmenta su bila okolna sela. Broj rogate stoke je nekad iznosio oko 7.500.


Umjereno kontinentalna klima i blagi uticaj mediteranske klime koja se "uvlačila" preko planine Jadovnik, daje dodatnu draž ovome gradu i po tom pitanju Drvar se samo administrativno nalazio u Bosni i Hercegovini, a u stvari duhovno je naginjao južno ka Dalmaciji. Opomena da nije sve tako je "bura", koja duva sa Šatornice, tad se od blago mediteranske nađemo u oštroj izrazito planinskoj klimi. Takođe se zna desiti da kotlinu prekrije snježno bijela magla, koja sa već pomenutih brina izgleda kao ustalasano more, a kompletan prizor izgleda više nego jedinstven. Zime su uglavnom oštre i duge.
Sama blizina Mediterana kao i porijeklo koje Drvarčani imaju, uticalo je da imaju i specifičan dijalekt, a to je mješavina Krajiško - kontinentalnog i Dalmatinskog pri izuzetnom "čistom" izgovoru. Po mentalitetu ljudi su mješavina bunta i intelekta, što daje jedan dodatni temperament i duh.
Drvar se može pohvaliti da je ne tako davno imao najviše intelektualaca po glavi stanovnika u Bosni i Hercegovini, te da je daleke 1964 godine samo u Beogradu bilo oko 1.600 drvarskih studenata. Kao kuriozitet u sportskom smislu, onda je to podatak da je FK Borac u okvirnom periodu od 1950-1960 u osam sezona odnosno godina, nije izgubio na svom terenu ni jednu utakmicu takmičeći se u tadašnjoj Krajiškoj ligi Bosne i Hercegovine. Kasnije se osniva i košarkaški klub, a takođe se razvija rukomet, prvo muški a poslije nekoliko godina i ženski. Naglom ekspanzijom sporta Drvarčani odlučuju da kroz samodoprinos od 7 godina naprave pravi sportski centar koji i mnogo veći gradovi nisu imali. On je imao sledeće objekte:- Fudnalski stadion sa tartan trim stazom i natkrivenim trbinama
- Pomoćni fudbalski stadion
- 4 teniska terena
- košarkaški teren
- stadion za mali fudbal i rukomet
- olimpijski bazen sa trbinama
- bazen za skokove
- dječiji bazen
- kuglana
- drugi uslužni objekti


Drvar kao grad je takođe samodoprinosima asvaltirao sve puteve koje vode do drvarskih sela, kao i podizanje Doma zdravlja sa tada zaposlenih 11 doktora specijalista u istom.
Pored osnovnog i obaveznog školskog obrazovanja (škola Slavko Rodić), tu je bio i srednjoškolski centar Marija Bursać sa mnoštvo smjerova kao što su: ekonomski, mašinski, šumarski, elektro, gimnazija, informatički, drvoprerađivački kao i mnoštvo radničkih prije svega metalskih zanimanja.
Od još važnijih objekata tu su bili Radnički dom, Hotel Beograd, Motel Bastašica, Privredna banka, SDK itd.
Ne treba zaboraviti i dugogodišnje djelovanje KUD-a Drvar koji se nije gasio ni tokom rata, a svojim današnjim djelovanjem prestavlja putujućim ambasadorom Drvara.
Današnja post ratna situacija je drugačija. Drvar je znatno oštećen i razrušen u zadnjem ratu, sa oko trećinom devastiranih objekata. Zaposlenost je vrlo mala, gotovo zanemarljiva, budućnost neizvjesna. Ništa nije više kao što je bilo. Od svega su ostale samo prirodnje ljepote ali i to je narušeno sa nekontrolisanom siječom šume. Bez obzira na sve probleme u kojima se Drvar nalazi, svi oni koji vole svoj grad smatraće ga uvijek ugodnim i lijepim mjestom za boravak, a zavičaj se definitivno nikad nemože zaboraviti.