DJETINJSTVO

FREDERIK FRANSOA ŠOPEN (fr. Frédéric François Chopin, polj. Fryderyk Franciszek Szopen) je najistaknutiji predstavnik poljske muzičke kulture i jedan od najznačajnijih pijanista i kompozitora svih vremena. Rođen je 1. marta 1810. godine u selu Želazova Vola nedaleko od Varšave. Iako je u Šopenovoj krštenici kao datum rođenja naveden 22. februar, on je uvijek  slavio svoj rođendan 1. marta. Otac Nikolas Šopen je bio Francuz iz Lorena koji je 1787. emigrirao u Poljsku, a majka Tekla Justina Ksižanovska je bila Poljakinja. Imao je tri sestre, najstariju Ludviku, mlađu Izabelu i najmlađu Emiliju, koja je umrla 1827. godine od tuberkuloze. Kasnije će i njegov otac skončati život od iste bolesti 1844. godine. Kada je Frederiku bilo sedam mjeseci, porodica se preselila u Varšavu. Bez obzira na očevo francusko porijeklo, u njihovom domu je preovladavao poljski duh, kultura i jezik . Čak i za vrijeme boravka u Parizu, Šopen nikad nije potpuno savladao francuski jezik . Poticao je iz muzičke porodice, otac mu je svirao flautu i violinu, a majka klavir. Zahvaljujući tome, u veoma ranom dobu se susreo sa muzikom i već sa sedam godina je komponovao dvije poloneze, jednu u g-molu a drugu u A-duru, i poceo je da nastupa na aristokratskim zabavama u Varšavi. Novine su pisale o "malom Šopenu" kojeg su zvali "čudo od djetea" i "drugi Mocart". Kad mu je bilo jedanaest godina nastupao je pred ruskim carem Aleksandrom I, koji je došao u Varšavu povodom osnivanja poljskog parlamenta.

Inače, kao dijete Šopen je pokazivao natprosječnu inteligenciju i vještinu. Imao je izvanrednu moć zapažanja, kao i domišljatost, smisao za humor i talenat za mimikriju. Često je bio pozivan u dvorac Belvedere gdje se družio sa sinom rusko-poljskog vladara, vojvode Konstantina Pavloviča. U tinejdžerskim godinama, raspusta je provodio u selu Safarnja gdje je slušao narodne poljske melodije.

Šopenova porodica:

    majka                      otac                                 sestre

MLADOST

Septembra 1828. godine, Šopen polazi na put sa  zoologom i porodičnim prijateljem Feliksom Jarockim, koji je planirao da posjeti naučnu konvenciju u Berlinu. Frederik je tamo pogledao nekoliko opera i koncerata i vidio Karla Fridriha Celtera i Feliksa Mendelsona. Kada se vratio u Varšavu, 1829. je slušao Nikola Paganinija kako svira i upoznao je njemačkog kompozitora i pijanistu Johnana Nepomuka Humela. Upoznao je tada i svoju prvu ljubav, studentkinju i pjevačicu Konstancu Glatkovsku, koja će mu biti inspiracija za naredna djela. Putovao je i u Drezden. Iste godine je debitovao u Beču sa dva koncerta za klavir i dobio povoljne kritike, iako su neki kritikovali "mali ton" koji je proizvodio dok svira. Zatim je u decembru izveo premijeru Koncerta za klavir, br. 2 u f-molu, a 1830. je izveo svoj Koncert za klavir br. u e-molu. Te godine 1829. su napravljeni portreti članova njegove porodice. O njegovom portretu će kasnije jedan istoričar reći da se već tada moglo uočiti blijedilo, upali obrazi, odnosno mladost kojoj prijeti tuberkuloza. U tom periodu je počeo da komponuje i svoje prve etide. Ovi uspjesi su mu otvorili vrata u zapadnu Evropu, i 2. novembra 1830. ispraćen od strane prijatelja i obožavalaca, sa prstenom Konstance Glatkovske na ruci i noseći zemlju rodnog kraja u šolji, otisnuo se na put. Ubrzo nakon toga u Varšavi izbija revolucija protiv ruskog okupatora i Šopenov prijatelj i saputnik  se vraća u Poljsku kako bi se priključio revoluciji, a Šopen ostaje sam u Beču. Tada se budi njegov patriotizam pomiješan s nostalgijom, i tada je vidio Poljsku iz prave perspektive i razumio njenu veličinu i ljepotu, tragediju i heroizam svog naroda. Kada je septembra 1831. godine dok je putovao iz Beča u Pariz čuo da je revolucija ugušena, napisao je "vulgarnosti i bogohuljenja" na poljskom jeziku u svoj mali dnevnik kojeg je čuvao u tajnosti do kraja života. Tugu i patnju zbog svog naroda je izrazio tako što je tada komponovao Revolucionarnu etidu u c-molu i Skerco u b-molu.

↑Povratak na vrh stranice 

←Povratak na početnu stranicu