Pikaso je ostao neutralan tokom Španskog građanskog rata, kao i tokom Prvog i Drugog svjetskog, odbijajući stati na bilo čiju stranu. Nikada nije zauzeo jasan stav, ohrabren vlastitom idejom da je tako zahvaljujući njegovom pacifističkom ubjeđenju - u šta njegovi savremenici nisu bili sasvim ubijeđeni. Kako je bio španski državljanin sa mjestom boravka u Francuskoj, nije bio obavezan boriti se u ratovima, ali je svojim umjetničkim djelima izrazio osudu i bijes prema Francu i fašizmu. Ostao je distanciran i  od katalonskog nezavisnog pokreta, iako ga je generalno podržavao tokom mladosti i bio prijatelj sa mnogim njegovim aktivistima.

Tokom Drugog svjetskog rata Picasso je ostao u okupiranom Parizu, njemački režim je mrzio njegov stil toliko da mu je zabranio izlaganje djela. Uspjelo mu je, uprkos zabranama, napraviti bronzanu skulpturu, zaplijenjenu od nacista zbog štednje metala. Nijedan politički pokret nije ga mogao sasvim privući, mada je nakon Drugog svjetskog rata postao član Komunističke partije Francuske i sudjelovao na internacionalnoj konferenciji posvećenoj miru u Poljskoj. Kritike Partije upućene njegovom portretu Staljina, ocijenjenom nedovoljno realističnim, umanjile su Picassovu angažiranost, iako je do kraja života ostao njen član.