Barok u Italiji

  Barokna umjetnost se razvila u Italiji, tacnije u Rimu i okolini, ali ubrzo Italija prestaje da bude umjetnicki centar Evrope. Otkrice Amerikei i premjestanje pomorskih i trgovackih puteva na obale Atlanskog okeana ulovili su stvaranje novih umjetnickih cenatra u Spaniji, Nizozemskoj, Francuskoj i Engleskoj. Za glavne nosioce pokreta kontrareformacije-jezuite, izgradjena je u Rimu crkva Il Djezu. Jednobrodna grajdevina s abocnim kapelama umjesto brodova i sa velikom kupolom nad ukrsnicom postal je uzor crkvene gradjevine za sljedecih dvjesta pedeset godina. Barok istice ulaz u crkvu i apsidalni proctor kao dvije najvaznije tacke. Arhitekta Francesko Boromini stvarao je u Rimu gradjevine pretjerano slozene i dinamicne. Njegova arhitektura pripada razvijenom baroku, koji je prvi korak ka stvaranju arhitekture XVIII vijeka, tj. rokokoa. Crkva San Karlo ale Kvatro fontane u Rimu ima oblik zgnjecenog ovala sa zidovima poput membrane. Veliko procelje, ozivljeno naizmjenicnim ispupcenim i udubljenim povrsinama, prvi je primjer talasastog zida.