Rembrant
Harmenson van Rijn
Rembrant je radio kao slikar i grafičar, vodio je slikarsku radionicu i podučavao učenike. Njegovo delo se sastoji iz portreta i autoportreta, pejzaža i obrada biblijskih i mitoloških tema. U istorijskim kompozicijama slikao je motive koje pre njega niko nije koristio, ili je stare motive predstavljao na nov način. U mnogim Rembrantovim delima majstorski je korišćen kontrast svetlog i tamnog (kjaroskuro).
Rembrant je bio pre svega uspešan portreista, ali se pretpostavlja se da je on sebe pre svega smatrao istorijskim slikarom. Jedno od najpoznatijih djela je Noćna straža.
U poznijim godinama života Rembrant je često usvajao, na izrazito ličan način, kompozicije ili slikarske ideje sjevernjačke renesanse: takav je Poljak na konju. Nismo sigurni da je jahač Poljak, mada njegova odjeća odgovara onoj vrsti koju su nosile lokalne trupe koje su se tada borile s Turcima u istočnoj Evropi;a nije jasno ni šta je Rembrant tačno zamišljao. Ali čuvena Direrova gravira, Vitez, Smrt i Djavo kojoj se Rembrant svakako divio, mogla bi biti ključ za tu sliku. Zar nije Poljak na konju takodje Hristov vojnik koji hrabro prolazi kroz svet pun opasnosti? Direrov jahač, uklopljen u kompoziciju, uravnotežen je i miruje kao kakva statua na konju; Rembrantov jahač nešto malo skraćen i pomeren iz središta, kreće se kao da ga u neku ruku goni svetlost s leve strane. Put kojim ide zavija i uskoro će ga odvesti izvan okvira. Ta jedva primjetna neuravnoteženost u suštini označava jedan prostor daleko širi nego što je obim slike i Rembrantovom djelu daje obelježje baroka, i pored ne postojanja očiglednih karakteristika tog stila. To isto važi i za Autoportret(oko 1660); umjetnik je za sobom imao već dugu stvaralačku karijeru, i njegovi autoportreti odražavaju svaki stupanj njegovog unutarnjeg razvoja-eksperimentalan u lajdenskim godinama, teatralno prerušen tridesetih godina, iskren i samoanalitičan pred kraj života, pa ipak pun jednostavnog dostojanstva.
Povratak bludnog sina, koju je Rembrant naslikao nekoliko godina pred smrt, možda je njegova najrečitija religiozna slika. A takodje i najspokojnija-trenutak koji se pruža u vječnost. Čuln ljepota koju smo vidjeli kod Jakova koji balgosilja Josifove sinove sada je ustupila mjesto skromnom svetu bosih nogu i pohabane odjeće, koji podsjeća na Tobiju i Anu, naslikanu 4 decenije prije toga. To osjećanje za siromašne i odbačene nikažd nije potpuno iščezlo iz Rembrantovog djela, mada je sredinom života više živelo u njegovim crtežima i otiscima nego u njegovim slikama. Specijalnu naklonost je imao za Jevreje kao naslednike biblijske prošlosti i strpljive žrtve progona. Oni su često bili njegovi modeli, a medju njegovim gravirama ima prizora kao što je Hristos propoveda koji se odigrava, reklo bi se,u nekom uglu amsterdamskog geta.
Po svo značaju kao grafički umjetnik Rembrant stoji odmah iza Direra, mada smo iz ovog jednog jedinog primera to jedva mogli naslutiti. U XVII vjeku tehnike drvoreza i bakroreza služile su uglavnom za reprodukovanje drugih djela. Stvaraoci grafičari tog vremena, ukljućujući Rembranta, najviše su voljeli rad kiselinom kombinovan sa suvom iglom. Tehnika nagrizanja kiselinom sastoji se u prevlačenju baklarne ploče kalofonijumom da bi se dobila "osnova" otporna na kiselinu, pa se kroz taj sloj crtež urezuje iglom i tako otkriva metalna povšina.Ploča se tada potapa u kiselinu koja nagrizanjem urezuje crte u bakar. Dubina tih brazdi mjenja se prema jačini kiseline i trajanju potapanja.Nagrizanje se vrši postepeno; posle kratkog potapanja majstor će ponovo načiniti zaštitnu prevlaku na ploči na onim djelovima gdje crte treba da budu slabe. Zatim će potopiti ploču još na neko vreme dok ne bude trebalo da se zaštite one manje nježne crte, itd.
Rembrantove religiozne slike zahtjevaju dar zapažanja koji s malim izuzetcima, daleko prevazilazi sposobnosti kolekcionara slika.Većina kupaca umjetničkih djela u Holandiji je više voljela teme koje nisu izlazile iz okvira njihovog svakodnevnog života-pejzaže, vidike s arhitekturom, mrtvu prirodu, prizore iz svakodnevnog života.
autor:Aleksandra Atelj IV4
