Priznanja

Desanka Maksimović je dobila veliki broj književnih nagrada, a među njima i Vukovu, Njegoševu (1984) i nagradu AVNOJ-a. Izabrana je i za počasnog građanina Valjeva.

Prvo priznanje dobila je 1925. nagradom za pjesmu "Strepnja" na konkursu časopisa "Misao".

Godine 1985. renovirana je osnovna škola u Brankovini, koju je pohađala Desanka Maksimović i gdje je njen otac bio učitelj. Ova škola je nazvana "Desankina škola" , kako ju je narod tokom vremena prozvao.

Godine 1988. odlikovana je nagradom "Zlatni venac" makedonskih Večeri poezije u Strugi u saradnji sa Uneskom. Nagrada se dodjeljuje jednom pjesniku godišnje za cjelokupan životni rad.

U Valjevu je, još za njenog života, podignut spomenik Desanki Maksimović. Ovaj spomenik je otkrio Matija Bećković 27. oktobra 1990. godine. Pjesnikinja je malo negodovala zbog ovog čina, ali su je ubjedili da je to samo spomenik poeziji sa njenim likom.

Dana 12. februara 1993. Vlada Srbije je donijela odluku da se njeno ime i djelo trajno obilježi osnivanjem Zadužbine Desanke Maksimović koja dodjeljuje nagradu "Desanka Maksimović". Odluka vlade je realizovana inicijativom Ministarstva za kulturu Srbije da Narodna biblioteka bude osnivač i nosilac te institucije. Zadužbina je osnovana 19. marta 1993. Osnivačkim aktom i Statutom naznačuje se da zadužbina treba da "stvori uslove za trajno očuvanje i njegovanjem uspomene na Desanku Maksimović, jednog od najvećih pjesnika srpskog jezika XX vijeka".

Povodom stogodišnjice njenog rođenja, Uneskov slovenski projekat proglasio je Desanku Maksimović za ličnost kulture u 1998. godini.

Dana 23. avgusta 2007. godine otkriven je spomenik Desanki Maksimović u Beogradu u Tašmajdanskom parku.

povratak na početnu stranu