Hidrogenska (termonuklearna) bomba

Hidrogenska bomba funkcioniše na principu fuzionog procesa, koji je moguć samo pri velikim temperaturama. Struktura termonuklearne bombe izgleda otprilike ovako: u centru se nalazi atomska bomba; okružuje ga omotač koji je, u stvari, jedinjenje litijuma i deutrijuma; oko ovog omotača se nalazi štit, debeli vanjski omotač, najčešće napravljen od materijala koji je podložan procesu fisije, koji držI sve komponente na okupu da bi se dobila moćnija eksplozija. Neutroni iz atomske eksplozije uzrokuju spajanje  vodonikovih jezgara i dobijanje helijuma, tricijuma i energije. Eksplozija atomske bombe stvara visoke temperature neophodne za proces fuzije, koji slijedi, (za spajanje deuterijum i tricijuma potrebna je temperatura od 50,000,000^o°C a za spajanje tricijuma i tricijuma, 400,000,000^o°C).

Kao i druge vrste nuklearnih eksplozija, eksplozija hidrogenske bombe stvara veoma visoke temperature u trenutku eksplozije, bliz svog jezgra. U ovoj zoni, skoro sva materija koja je tu prisutna, ispari i formira gas pod velikim pritiskom. Pri iznenadnom povećanju pritiska, (pritisak je daleko većI od atmosferskog), ovaj gas se širi od centra u obliku jakog udarnog talasa, čija jačina opada kako se udaljava od centra eksplozije. Ovaj talas, koji sadrži većinu oslobođene enrgije, je odgovoran za glavni dio destruktivnog mehaničkog efekta nuklearne eksplozije. Širenje udarnog talasa i njegovi efekti veoma zavise od toga da li se eksplozija desila u vazduhu, pod vodom ili pod zemljom. Da biste bolje shvatili jačinu ove bombe, morate zamisliti sljedeće: jačina svih eksplozija koje su se desile u toku Drugog svjetskog rata, zajedno, iznosi „samo" 2 megatone, što je 20% jačine jedne hidrogenske bombe!

Do sada ni jedna hidrogenska bomba nije iskorištena u ratne svrhe, ali su, i pored toga, vršena nuklearna testiranja ove vrste bombe. Većina ovih testova je vršena pod vodom, zbog rizika od uništenja. Prva termonuklearna bomba je eksplodirala 1952. u mjestu Eenewetak u SAD-u, druga 1953. u Rusiji. Velika Britanija, Francuska i Kina su takođe vršile nuklearna testiranja, a ovih pet nacija spadaju u, takozvani klub nuklearnih nacija, koje imaju mogućnosti za proizvodnju ove bombe. Tri manje bivše sovjetske države koje su naslijedile nuklearni arsenal (Ukraina, Kazahstan i Bjelorusija) odrekle su se svih bojevih glava, koje su prebačene u Rusiju. Nekoliko drugih država je vršilo testiranja ili tvrde da imaju mogućnost da naprave bombe. Među ovim državama su Indija, Izrael i Pakistan. Južnoafrički aparthejd režim je konstruisao šest nuklearnih bombi koje su kasnije demontirane.

Pocetna strana    Gradja atoma    Radioaktivnost    Nuklearne reakcije   Detekcija zracenja    Nuklearni reaktori    Nuklearno oruzje    Atomska bomba    Hidrogenska bomba    Buducnost     Pitanja