Nuklearna (atomska) bomba
Kao eksploziv nuklearne bombe koriste se izotopi urana 92U235, torijum 90Th232 i plutonijum 94Pu239. Taj eklsploziv najčešće čine dva ili više komada nuklearnog materijala, obično u obliku dve polusfere, koje su prije aktiviranja bombe međusobno razdvojene. Masa svake sfere je manja od kritične mase (oko 20 kg), a zbirna masa je veća od kritične mase. Na taj način se sprječava proces lanačane reakcije sve dok se nuklearna bomba ne aktivira.
U trenutku aktiviranja bombe dijelovi nuklearnog eksploziva se dovode u kompaktnu cjelinu, pričemu počinje proces nekontrolisane nuklearne reakcije, odnosno eksplozija bombe. Aktiviranje se vršI pomoću obične eksplozivne supstance (upaljača). Ova supstanca se nalazi u specijalnom sudu, izgrađenom od metala velike gustine, čiji zidovi služe i kao reflektor neutrona. Prilikom eksplozije nuklearne bombe ispoljavaju se tri osnovna dejstva: udarno (mehaničko), toplotno i radioaktivno.
Udarno (mehaničko) dejstvo proizvodi talas jako sabijenog vazduha (udarni talas). Udarni talas se kreće radijalno u svim pravcima. Na rastojanjima manjim od jednog kilometra, njegov udar ne mogu da izdrže ni armirano-betonske građevine. Pri udaru živa bića mogu da zadobiju povrede, neposredno (obaranje), posredno (udarom predmeta koji se ruše), itd. Usljed nagle promjene vazdušnog pritiska dolazi i do oštećenja čovjekovih unutrašnjih organa, potresa mozga, pucanja bubne opne.
Toplotno dejstvo je posljedica toplotnog zračenja užarene vatrene lopte u kojoj temperatura, u trenutku eksplozije, dostiže nekoliko desetina miliona kelvina.
Brzi neutroni i gama-zraci koji se javljaju pri eksploziji, mogu da budu smrtonosni i do nekoliko kilometara od mjesta eksplozije. Ništa manje nisu opasna ni naknadna zračenja (alfa- i b-čestica) koja ostavljaju teške posljedice i na mjestima na kojima uopšte nema drugih dejstava.
Pocetna strana Gradja atoma Radioaktivnost Nuklearne reakcije Detekcija zracenja Nuklearni reaktori Nuklearno oruzje Atomska bomba Hidrogenska bomba Buducnost Pitanja