Stvaralastvo

Djela Hermanna Hessea su nevjerovatno licna cak i u trenucima kada izgleda da za to ima najmanje razloga: u utopijskom romanu "Igra staklenih perli",Hesse je rjesavao u svojim djelima cini se,stalno jednu istinu-svoju,i jednu tajnu-sebe samoga.On nikad nije dostigao onaj stepen objektivnosti, uzdignutosti nad samim sobom,nad licnim strastima,krizama i lomovima,niti je ovima dao vid superiorne opstosti.Hesse je gledao svijet prilicno narcisoidno,iz ugla subjektivnih strasti trazio lijek za neuroticne nemire i utapao se u nemoc da razrijesi licne komplekse.Zato je u njegovom djelu psiholoska komponenta dominantna.Ovaj neuroticni,hiperosjetljivi gradjanin,intelektualac,trazio je lijeka i za svoje sopstvene bolesti, i u tome je jedan dio smisla njegovog literarnog stvaranja.Mnogim simbolima za prajedinstvo prirode,svijeta,zivota i smrti Hesse je pridruzio i simbol jezera.Knulp("Igra staklenih perli")se hrabro predaje tamnoj zimskoj vijavici, iza koje sluti umirujuci glas nekog boga.Zlatousti("Narcis i Zlatousti") i Sinkler("Demijan")znaju samo za jednu silu zivota:majku Evu.Sidarta i Govinda("Sidarta") naucili su najvecu mudrost zivota od rijeke.Jezero,majka i rijeka su tri Hesseova simbola za sveukupnost postojanja,za jedinstveni mitski tok vjecnog zivota koji se nalazi u svakom pojedinacnom bicu.Koristeci istocnu mitsku metafiziku Hesse nastoji izmiriti krajnosti duhovnog i tjelesnog,apstraktnog i culnog.