Stara Kina, zajedno sa Mesopotamijom, starim Egiptom i starom Indijom, jedna je od najranijih civilizacija, koja je nastala na obalama velikih reka. Civilizacija stare Kine nastala je i razvijala se u dolini reke Hoangho (Žuta reka), a kasnije i oko drugih velikih reka južno i istočno od ovih predela. Plodna zemlja pored reka omogućila je tadašnjim ljudima da se uspešno bave zemljoradnjom. Zemljoradnja prvih naselja koja su podignuta još oko 5000 godina pre naše ere zasnivala se na uzgajanju prosa i sirka.
Carska dinastija Hsija smatra se prvom dinastijom kraljeva koji su vladali Kinom od 2000.-te do 1500.-te godine pre naše ere. Tokom ovog perioda izgrađeni su irigacioni kanali za navodnjavanje polja, a vojnici su koristili kočije i oružje izrađeno od bronze. Kineski kraljevi smatrani su vezom između ljudi i bogova. Kada je kralj vladao pravedno i izvodio rituale ispravno, bogovi su bili blagonakloni prema njemu i njegovom narodu i donosili stabilnost i harmoniju njegovom carstvu.
Prvi gradovi u staroj Kini izgrađeni su kao religiozni centri za izvođenje ceremonija i rituala. Do vremena Šang dinastije (oko 1500.-te do 1050.-te godine pre naše ere) izgrađen je veći broj gradova u Kini. Stanovništvo je bilo podeljeno u staleže po socijalnom rangu i to od kraljevske porodice i plemstva, pa sve do robova.
Iako se kineska civilizacija razvila oko 1000 godina nakon ostalih ranih civilizacija daleko na zapadu, ne postoje nikakvi zapisi o eventualnim kontaktima između njih. Izolovanost i specifična individualnost ove civilizacije oduvek su bile njene osnovne odlike. Stara Kina je tako ostala van domašaja stranih uticaja hiljadama godina. Izolovani planinskim vencima i prostranim pustinjama, stari Kinezi nisu ni znali za postojanje drugih civilizacija na svetu sve do 126. godine pre naše ere.
Kineska pisana istorija proteže se unazad na oko 3000 godina, pa je kineska civilizacija najstarija civilizacija na svetu koja i danas postoji.
.
