DZEJMS  MEKNIL VISLER

Džejms Visler je pohađao vojnu školu Vest Point, ali je ubrzo napustio vojsku i posvetio se umetnosti. 1855. došao je u Pariz da studira slikarstvo i prihvatio je boemski način života. Izlagao je sa Maneom u Salonu odbačenih 1863.
Godine 1863. prešao je u London, gde je postigao znatan uspeh i postao poznat širom zemlje zbog svoje duhovitosti i sjajnog javnog nastupa.
Tokom 60-ih i 70-ih godina 19. veka počeo je da koristi muzičke termine za naslove svojih slika, kao što su „Simfonija“ ili „Harmonija“, jer je verovao u prožimanje umetnosti. Tokom ovog perioda, počeo je da slika svoje noćne scene Londona, naročito Čelzija, koje su imale snažan poetski naboj. Zbog njih je razvio specijalnu tehniku kojom je boju, veoma razređenu, nabacivao na platno brzim potezima četke, donekle u stilu japanske kaligrafije.
Od 70-ih godina 19. veka bio je zaokupljen problemima portretnog slikarstva, i stvorio je nekoliko remek-dela, kao što je „Raspored u sivom i crnom, br.1: umetnikova majka“(1871 — 1872), poznat kao Vislerova majka. On je uskratio čak i nagoveštaj sentimentalnosti. Brižljiva uravnotežeost jednostavnih oblika slici daje odliku spokojnosti, a njeni prigušeni tonovi „sivog i crnog”, počev od staričine kose i haljine, do zidova i odaje, pojačavaju izraz pomirene usamljenosti koja sliku i čini privlačnom. Slika je danas u pariskom Luvru.Njegova navika da slikama daje nazive koji su zapanjivali ljude kao nastrani, njegovo zanemarivanje akademskih konvencija, navukli su gnev Džona Raskina, velikog kritičara koji je uzdizao Ternera i prerafaeliste. Godine 1877. Visler je podneo tužbu zbog klevete i uvrede njegovih slika noćnih prizora u japanskom stilu koje je nazvao „Nokturna“. Visler je dobio parnicu, ali je odšteta bila minimalna, a cena parnice ogromna, pa je privremeno bankrotirao. Iako je spadao u vodeće slikare svoga vremena, nakon smrti slava mu je opala. Tek pred kraj 20. veka započinje ponovno priznavanje vrednosti Vislerovog dela.  >>