|
Nadežda Petrović - najznačajnija srpska slikarka s
kraja 19. i početka 20. veka.Rođena u Čačku 12. oktobra 1873. godine –
umrla, od tifusa, u Valjevu 3. aprila 1915.
Sa porodicom se 1884. godine preseljava u Beograd. Višu žensku školu
završila je u Beogradu 1891. godine. Sledeće, 1892. godine, polaže ispit
za nastavnicu crtanja u srednjim školama i postaje učenica u ateljeu
Đorđa Krstića. 1896/97. godine pohađa školu kod Cirila Kutljika. Od
1898. godine počinje školovanje u Minhenu u ateljeu Slovenca Antona
Ažbea.Već 1900. godine imala je prvu samostalnu izložbu u Beogradu.
Godine 1901. započinje rad u ateljeu Julijusa Ekstera u Minhenu. Od
1904. godine angažuje se u domovini oko Prve jugoslovenske umetničke
izložbe, osnivanja Lade i Prve jugoslovenske umetničke kolonije (Sićevo,
Pirot, 1905. godine). Bavila se i likovnom kritikom.
Do 1912. godine izlaže na mnogobrojnim izložbama: Izložba Lade; Izložba
jugoslovenske kolonije 1907; Izložba srpskog umetničkog udruženja 1908;
Druga samostalna izložba u Ljubljani 1910; iste godine u Parizu na
Jesenjem salonu i u Zagrebu u okviru grupe Medulić; naredne 1911. godine
izlaže u srpskom paviljonu na Međunarodnoj izložbi u Rimu, na Salonu
internacionalne unije i Jesenjem salonu u Parizu.
U Beogradu 1912. godine otvara slikarsku školu i učestvuje na četvrtoj
jugoslovenskoj izložbi. U Prvom balkanskom ratu učestvuje kao
dobrovoljna bolničarka na frontu. Sa srpskom vojskom je ponovo 1913. i
1914. godine. Umrla je u Valjevu, od pjegavog tifusa, gde je bila na
dužnosti dobrovoljne bolničarke. Epidemija u Valjevu je odnela živote i
lekarima Draginji Babić, Selimiru Đorđeviću i drugima.Slikarstvo Nadežde
Petrović, najznačajnijeg našeg umetnika s početka veka, uvodi srpsku
umetnost u tokove savremene evropske umetnosti. Zahvaljujući njenom duhu
koji je, iz male Srbije, stremio modernom svetu, ali i srećnim
okolnostima da se, početkom 20. veka, školuje i da poseti likovne centre
Evrope, njeno slikarstvo ide, najvećim delom, u korak sa evropskim
ekspresionizmom, a ponekad se čak približava, tada još neafirmisanoj,
apstrakciji.
Na njenim najboljim radovima dominiraju velike površine, njene omiljene,
užareno crvene boje i, njoj komplementarna, zelena. Ljubav prema bojama
stvara na nekim platnima koloristički vrtlog gde se, pored ostalih,
ističu fovistička ljubičasta, plava i crna boja. Snažni potezi četkice i
široki i gusti, pastuozni, namazi ponekad platno pretvaraju u dinamičnu
reljefastu površinu. Volela je da slika portrete i pejzaže, a njen
patriotizam ogledao se i u čestom izboru tema iz nacionalne istorije i
slikanju ljudi i predela Srbije.Delo Nadežde Petrović, u celini, zrači
strašnom ekspresijom, snagom i hrabrošću ove jedinstvene žene - slikara
sa Balkana. Školovanje u Minhenu, posete Parizu i Italiji i stalni
povratak tradicionalnoj Srbiji ostavili su trag na njenim platnima, pa
se njen opus može podeliti na nekoliko perioda.
>>
|